بیش‌تر ما به عنوان مدیر، مستعد یک نقص به‌خصوص هستیم: تمایل به مدیریت افراد به عنوان اجزاء ماژولار. کاملاً واضح است که این تمایل از کجا ناشی می‌شود. پیشینه‌ای را که برای کارهای مدیریتی داشتیم، در نظر بگیرید: ما برای مدیریت در نظر گرفته شدیم چون در مقام انجام‌دهنده‌ی کار، متخصص و توسعه‌دهنده، عملکرد خوبی داشتیم. کار ما اغلب شامل سازماندهی منابع به شکل قسمت‌هایی ماژولار، مانند روال‌های نرم‌افزاری بود. ماژول‌‌هایی که می‌ساختیم، قرار بود در بسته باشند و بتوان با خیال راحت از خصوصیات داخلی آن‌ها چشم‌پوشی کرد. این ماژول‌ها، برای استفاده با یک رابط استاندارد طراحی شده بودند.
پس از سال‌ها تکیه بر این روش‌های ماژولار، عجیب نیست که به عنوان مدیرانی تازه‌کار سعی می‌کنیم کارکنان خود را به همان شیوه مدیریت کنیم. ولی متاسفانه این شیوه خیلی کارآمد نیست.
در بخش اول، به واکاوی روشی بسیار متفاوت برای مدیریت افراد و نگرش به آن‌ها می‌پردازیم. روشی که سازگاری ویژه‌ای با خصوصیت‌های کاملاً غیر‌ماژولار نیروی انسانی دارد.